Madde 123

IV. Zamanaşımı

Madde 123 - Nişanlılığın sona ermesinden doğan dava hakları, sona ermenin üzerinden bir yıl geçmekle zamanaşımına uğrar.

I-) Yargı Kararları:

1-) Y. 3. HD, T: 26.03.2002, E: 2002/2522, K: 2002/2896:

“… Davada, nişan hediyelerinin aynen iadesi, olmadığı takdirde 1.592.000.000 liranın tahsili talep edilmektedir.

Davalı vekili, cevap dilekçesinde, nişanın bozulmasından 1 yıl geçtikten sonra davanın açıldığını belirterek zamanaşımı def’inde bulunmuştur.

Mahkemece, (zamanaşımı def’i üzerinde durulmadan) davanın kısmen kabulü ile 1.416.890.000 liranın tahsiline karar verilmiştir. …

Duruşmada dinlenen tanıklar ise; nişanın ne zaman bozulduğuna ilişkin kesin ve net bir şekilde ifade vermemişler, tahmine dayalı beyanda bulunmuşlardır.

Bu durumda, mahkemece yapılacak iş taraflardan delillerini sormak suretiyle nişanın ne zaman bozulduğunu kesin olarak saptadıktan sonra, Medeni Kanunun … maddesi de dikkate alınmak suretiyle bir karar verilmesi gerekirken, davalının zamanaşımı def’i üzerinde durulmadan yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir. …”

II-) Türk Kanunu Medenîsi:

IV. Müruru zaman

Madde 87

Nişanlanmaktan mütevellit dâvalar, nişanın bozulduğu tarihten itibaren bir sene sonra sakıt olur.

III-) Madde Gerekçesi:

Yürürlükteki Kanunun 87 nci maddesini karşılamaktadır.

Madde, nişanlılığın sadece bozulması hâlini değil, ölüm, gaiplik gibi diğer sona erme sebeplerini de kapsayacak şekilde kaleme alınmıştır. Böylece maddeye    “Nişanlılığın sona ermesinden doğan dava hakları” ifadesi konulmak suretiyle bozma dışındaki diğer sona erme hâllerinde açılan davaların da buradaki özel zamanaşımı süresine tâbi olduğu anlatılmak istenmektedir.

Burada gerek süre gerek bu sürenin işlemeye başladığı tarih itibarıyla özel bir hüküm söz konusudur. Maddede zamanaşımı süresinin işlemeye başlaması, sona erme sebebinin öğrenilmesine tabî olmayıp bu süre sona ermeden itibaren işlemeye başlayacaktır. Bu yolla tarafların “sona ermeyi daha geç öğrenmiş oldukları” iddiasıyla yıllar sonra bu tür davalarla karşı karşıya getirilmesi yerinde görülmemiştir.

IV-) Kaynak İsviçre Medenî Kanunu: